عوارض مصرف پورن

سلام. به قسمت دوم از فصل دوم پادکست «پورن‌زدگی» خوش آمدید. در اپیزود قبلی، بررسی عوارض مصرف پورن را از زبان آقای گری ویلسن آغاز کردیم. همان‌طور که گفته شد، ایشان برای گردآوری این عوارض، به فروم‌ها و انجمن‌های ترک پورن مراجعه کرده و هزاران پست از کاربران را درباره‌ی تجربه‌هایشان—چه در دوران مصرف و چه در دوران ترک—مطالعه کرده و در کتاب خود دسته‌بندی و خلاصه نموده است. در قسمت قبل، مشاهده کردیم که یکی از مهم‌ترین اثرات منفی پورن این است که بدون آنکه متوجه شویم، اولویت‌های مغز ما را تغییر می‌دهد و زندگی‌مان را به مسیری هدایت می‌کند که هیچ‌گونه دستاوردی برایمان به همراه ندارد. عارضه‌ی بعدی نیز این بود که فرد به‌مرور کنترل مصرف پورن را از دست می‌دهد، حتی زمانی که کاملاً متوجه تأثیرات ویران‌گر آن بر زندگی‌اش شده است. اکنون در این اپیزود، به بررسی سایر عوارض مصرف پورن خواهیم پرداخت. من، اروند ملا هستم و این پادکست «پورن‌زدگی» است.

پورن و ناتوانی در انزال در رابطه جنسی

یکی دیگر از مشکلات جسمی مهمی که ممکن است در افرادی که به‌طور مداوم و مزمن پورن تماشا می‌کنند بروز کند، دیرانزالی است. منظور از دیرانزالی، ناتوانی در رسیدن به اوج لذت جنسی (انزال) در زمان معمول طی رابطه‌ی جنسی است. فرد احساس می‌کند که نقطه‌ی اوج به‌طور مداوم از او دور می‌شود. در صورت ادامه‌ی مصرف پورن، این مشکل می‌تواند به تدریج به اختلالی شدیدتر مانند اختلال نعوظ تبدیل شود؛ یعنی ناتوانی در سفت شدن یا حفظ سفتی آلت تناسلی در زمان رابطه جنسی. نویسنده در این بخش چند نشانه‌ی هشداردهنده معرفی می‌کند و می‌گوید افرادی که برخی یا همه‌ی این علائم را در خود مشاهده می‌کنند، در معرض ابتلا به اختلال نعوظ هستند. این نشانه‌ها عبارت‌اند از: ژانرهایی از پورن که قبلاً برای فرد تحریک‌کننده بوده‌اند، دیگر جذابیت سابق را ندارند. بروز فتیش‌ها یا علایق جنسی جدید که پیش‌تر وجود نداشته‌اند. تماشای پورن برای فرد جذاب‌تر از تجربه رابطه واقعی با جنس مخالف است. کاهش حساسیت در ناحیه تناسلی. کاهش میزان تحریک‌پذیری جنسی در ابتدای رابطه‌ی جنسی. از بین رفتن تدریجی سفتی آلت پس از شروع رابطه. نیاز به خیال‌پردازی یا تجسم صحنه‌های پورن برای حفظ سفتی آلت و ادامه‌ی رابطه. در صورتی که هر یک از این نشانه‌ها در فردی دیده شود، به گفته نویسنده، او در معرض ابتلا به اختلال عملکرد جنسی، به‌ویژه اختلال نعوظ، قرار دارد. در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ انجام شد، مشخص گردید که ۷۱٪ از مردانی که هفته‌ای حداقل ۷ ساعت پورن تماشا می‌کردند، از اختلال در عملکرد جنسی خود خبر داده‌اند. مطالعات متعدد دیگری نیز تأیید کرده‌اند که حذف مصرف پورن، به‌ویژه در بازه‌ای چندماهه، می‌تواند بسیاری از این مشکلات جنسی را کاهش داده یا به‌طور کامل از بین ببرد. نکته‌ی مهم دیگری که نویسنده بر آن تأکید می‌کند این است که هرچه شروع مصرف پورن در سن پایین‌تری اتفاق افتاده باشد و فاصله‌ی زمانی میان اولین تجربه‌ی مصرف پورن با اولین تجربه‌ی رابطه‌ی جنسی واقعی بیشتر باشد، احتمال بروز اختلالات جنسی بیشتر است. در این موارد، روند بهبودی پس از ترک نیز معمولاً طولانی‌تر خواهد بود. یکی از کاربران که اخیراً موفق به ترک پورن شده، می‌نویسد: «من واقعاً خوشحالم. ۲۵ سالمه و تا دیشب هیچ‌وقت در هیچ رابطه جنسی‌ای به انزال نرسیده بودم — هیچ‌وقت، با هیچ‌کس. خیلی زود، شاید حتی قبل از ۱۵ سالگی، درگیر پورن شدم. کاش آن موقع می‌دانستم دارم با خودم چه می‌کنم.» کاربر دیگری، ۲۹ ساله، می‌نویسد: «۱۷ ساله که دارم پورن می‌بینم. در ۱۲ سال گذشته بیشتر محتوای پورن خشن و فتیشی مصرف کرده‌ام. حالا دیگه رابطه جنسی عادی برام جذابیتی نداره. دیرانزالی‌ام اون‌قدر شدید شده که بعضی وقتا اصلاً نمی‌تونم انزال داشته باشم. این موضوع حتی آخرین علاقه‌ی من به رابطه‌ی جنسی رو هم از بین برده.» این کاربر به نکته‌ی مهمی اشاره می‌کند: مصرف مزمن پورن ممکن است ابتدا باعث اختلال عملکرد جنسی شود، اما همین اختلال ثانویه به‌نوبه‌ی خود، موجب اضطراب، خجالت، یا عصبانیت در فرد می‌شود. این احساسات منفی به‌تدریج تمایل فرد به رابطه‌ی واقعی را کاهش می‌دهند و او را بیشتر به مصرف پورن سوق می‌دهند. این روند یک چرخه‌ی نزولی و بازتولیدکننده ایجاد می‌کند که شکستن آن، نیازمند آگاهی و اراده‌ای جدی است.

پورن و اختلال نعوظ در رابطه جنسی

طبق بررسی‌هایی که آقای گری ویلسن در انجمن‌های ترک پورن انجام داده است، مهم‌ترین انگیزه‌ی کاربران برای کنار گذاشتن پورنوگرافی، رهایی از اختلال نعوظ (ED) عنوان شده است. این موضوع وقتی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که بدانیم آمارهای پزشکی نیز بر افزایش چشمگیر نرخ ابتلا به این اختلال در میان مردان جوان صحه می‌گذارد. تا پیش از سال ۲۰۰۲، نرخ شیوع اختلال نعوظ در مردان زیر ۴۰ سال در حدود ۲ تا ۳ درصد گزارش شده بود. اما از سال ۲۰۱۰ به بعد، در شش مطالعه‌ی معتبر که روی مردان زیر ۴۰ سال انجام شده، نرخ اختلال نعوظ بین ۱۴ تا ۳۳ درصد اعلام شده است؛ یعنی رشد هزار درصدی در مدت زمانی بسیار کوتاه. این آمار نگران‌کننده به آن معناست که میزان ابتلا به اختلالات جنسی در جوانان امروزی، به سطحی رسیده که پیش‌تر تنها در مردان میانسال و کهنسال (۴۰ تا ۸۰ سال) مشاهده می‌شد. به عبارت دیگر، اختلالی که پیش‌تر مختص دوران بالا رفتن سن تلقی می‌شد، امروز به مشکلی رایج در میان نوجوانان و جوانان بدل شده است. اما آنچه بیش از خود این ارقام نگران‌کننده است، نکته‌ای است که گری ویلسن به آن اشاره می‌کند: «مطالعات نشان داده‌اند که هر چه سن افراد پایین‌تر باشد، احتمال بروز اختلالات جنسی، به‌ویژه اختلال نعوظ، بیشتر است.» این نکته کاملاً بر خلاف الگوهای تاریخی شناخته‌شده در علم پزشکی است. به عنوان مثال، در مطالعه‌ای در کانادا در سال ۲۰۱۶، ۷۸ درصد از پسران ۱۶ تا ۲۱ ساله گزارش داده‌اند که در رابطه‌ی جنسی واقعی دچار مشکل هستند. بر اساس نتایج این مطالعه، سه مشکل عمده‌ی جنسی که گزارش شده‌اند به ترتیب عبارت بودند از: اختلال نعوظ بی‌میلی جنسی مشکل در انزال از سوی دیگر، ۴۸ درصد از دختران همان رده‌ی سنی نیز اعلام کرده‌اند که در حین رابطه‌ی جنسی دچار درد هستند، مسئله‌ای که می‌تواند کیفیت رابطه را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد. در واکنش به انتشار این آمار، برخی کارشناسان سعی کردند عوامل دیگری را به عنوان دلیل این اختلالات معرفی کنند، مانند تغذیه‌ی ناسالم، چاقی، مصرف الکل، سیگار یا مواد مخدر. اما نویسنده با ارائه‌ی آمار مربوط به این عوامل، نشان می‌دهد که رشد آن‌ها اصلاً با رشد اختلالات جنسی همخوانی ندارد. برای مثال: چاقی در جوانان تنها حدود ۴ درصد افزایش داشته، در حالی که اختلال نعوظ در همان گروه سنی، ده برابر (۱۰۰۰٪) افزایش یافته است. نویسنده نتیجه‌گیری می‌کند که تنها عامل قابل توجیه برای این جهش آماری، گسترش اینترنت پرسرعت و ظهور سایت‌های پخش آنلاین پورن (streaming porn) در سراسر جهان است. این فرضیه نه‌تنها با داده‌های آماری پشتیبانی می‌شود، بلکه تجربه‌ی شخصی هزاران کاربر در فروم‌های ترک پورن نیز آن را تأیید می‌کند. روزانه افراد زیادی در این انجمن‌ها اعلام می‌کنند که پس از ترک پورن، اختلالات جنسی‌شان برطرف شده یا به‌وضوح کاهش یافته است. به قول نویسنده: «اگر می‌خواهیم بفهمیم که الف باعث به‌وجود آمدن ب شده یا نه، کافی است الف را حذف کنیم. اگر ب هم از بین رفت، رابطه‌ی علیت بین آن‌ها وجود دارد.» یکی از کاربران که از سنین پایین درگیر پورن شده، درباره‌ی تجربه‌اش می‌نویسد: «اولین بار که رابطه‌ی جنسی داشتم، اصلاً احساس خوبی نداشتم. حوصله‌ام سر رفت. بعد از حدود ده دقیقه سفتی آلت از بین رفت. طرف مقابلم می‌خواست ادامه بدهیم، ولی من دیگر نمی‌توانستم. دفعه‌ی بعد حتی نتوانستم سکس را شروع کنم. سفتی قبل از دخول از بین رفت. رفتم سراغ دکتر، شروع کردم به خواندن کتاب‌هایی درباره‌ی تمرین‌های جنسی و تقویت نعوظ... ولی بعداً فهمیدم مشکل من چیز دیگری بود.» کاربر دیگری می‌گوید: «من هیچ‌وقت موقع تماشای پورن مشکلی در نعوظ نداشتم، اما در رابطه‌ی جنسی واقعی، باید از قرص سیالیس استفاده می‌کردم تا بتوانم رابطه داشته باشم. مدتی که گذشت، حتی قرص هم دیگر به‌طور کامل جواب نمی‌داد. ولی جالب اینجاست که حتی در همان زمان هم، در مواجهه با پورن هیچ مشکلی نداشتم.» در مجموع، شواهد موجود — چه تجربی و چه آماری — نشان می‌دهند که مصرف گسترده‌ی پورن به‌ویژه در سنین پایین، ارتباطی معنادار با افزایش نرخ اختلالات جنسی در میان جوانان دارد. بررسی این موضوع از جنبه‌های علمی در فصل بعد کتاب ارائه شده است، ولی تا همین‌جا نیز شواهد رفتاری و تجربی قابل‌توجهی در اختیار داریم.

زودانزالی و پورن

جدا از مشکلاتی مانند دیرانزالی یا اختلال نعوظ، برخی کاربران در فروم‌های ترک پورن اعلام کرده‌اند که دچار زودانزالی بوده‌اند و این مشکل آن‌ها پس از چند ماه قطع مصرف پورن، برطرف شده است. البته تعداد افرادی که زودانزالی را گزارش کرده‌اند، نسبت به کسانی که با دیرانزالی یا نعوظ دچار مشکل شده‌اند، به‌مراتب کمتر است. نویسنده معتقد است که این مشکل ممکن است ریشه در دوران نوجوانی داشته باشد. در این دوره، نوجوانانی که در خفا و به دور از دید دیگران به تماشای پورن و خودارضایی می‌پردازند، معمولاً تلاش می‌کنند هرچه سریع‌تر به انزال برسند تا مچ‌شان گرفته نشود. همین الگوی تکرارشونده‌ی عجله در انزال، ممکن است مغز را به پاسخ‌دهی سریع‌تر از حد طبیعی شرطی کند. یکی از کاربران در این‌باره می‌نویسد: «به نظر من خودارضایی با پورن، وقتی از سن بسیار پایین شروع شود، می‌تواند منجر به زودانزالی شود. شما فقط می‌خواهید هرچه سریع‌تر به انزال برسید، چون می‌ترسید کسی وارد اتاق شود یا شما را در حال تماشای پورن ببیند. انگار دارید مغزتان را آموزش می‌دهید که به‌محض سفت شدن آلت، باید انزال کند.»

تغییر سلیقه جنسی با فتیش های جدید

یکی دیگر از مواردی که مصرف‌کنندگان پورن بسیار به آن اشاره می‌کنند و از بابت آن احساس ناراحتی و نگرانی دارند، این است که متوجه می‌شوند اکنون به تماشای فیلم‌های پورنوگرافی‌ای مشغول هستند که پیش‌تر حتی تصور نمی‌کردند روزی نسبت به آن‌ها کوچک‌ترین علاقه‌ای داشته باشند، چه برسد به اینکه با آن‌ها خودارضایی کنند. نویسنده در این‌باره می‌گوید واقعیت آن است که مغز انسان دارای خاصیت پلاستیکی است؛ به این معنا که در تمام طول عمر، با رفتارهایی که انجام می‌دهیم می‌توانیم مغز خود را شکل دهیم و شرطی کنیم، حتی اگر متوجه نباشیم که چنین کاری در حال انجام است. در میان مصرف‌کنندگان پورن، این پدیده بسیار شایع است که از ژانری به ژانر دیگر می‌روند و گاهی ژانری که تماشا می‌کنند، برای خودشان نیز ناراحت‌کننده و پرسش‌برانگیز می‌شود که اصلاً چرا باید با چنین محتوایی تحریک شوند. یکی از دلایل این امر می‌تواند آن باشد که مغز، به‌ویژه در دوران نوجوانی، خیلی سریع نسبت به محرک‌های بیرونی خسته و بی‌حوصله می‌شود و به همان سرعت نیز نسبت به چیزهای جدید واکنش نشان می‌دهد و تحریک می‌شود. رفتن به سمت ژانرهای جدید نه‌تنها برای مغز در ابتدا جذاب است، بلکه اگر آن ژانر نوعی تابو نیز باشد، می‌تواند اضطراب تولید کند. اکنون ثابت شده است که ترکیب اضطراب و تازگی، سطح تحریک‌پذیری مغز را به‌شدت افزایش می‌دهد. یکی از کاربران جوان می‌گوید: «من در ابتدا هیچ علاقه‌ای به هیچ‌کدام از چیزهایی که اکنون تماشا می‌کنم نداشتم. فقط فیلم‌های مربوط به دخترانی که هم‌سن خودم بودند برایم جذاب بود. اما اکنون دیگر برایم تحریک‌کننده نیستند. در عوض، بوووق، بوووق و بوووق تماشا می‌کنم. (نخواستم نامی ببرم). وقتی سراغ یک ژانر جدید می‌روم و با آن خودارضایی می‌کنم، انگار دارم به خودم آموزش می‌دهم. دفعه‌ی بعد هوس تماشای همان ژانر به سراغم می‌آید.» طبق آمار موجود، نیمی از مردانی که به‌طور مرتب پورن مصرف می‌کنند، اعلام کرده‌اند که اکنون به تماشای ویدیوهایی می‌پردازند که قبلاً برایشان غیرجذاب یا حتی تهوع‌آور بوده است. دلیل این موضوع پدیده‌ای در مغز است به نام بی‌حس‌سازی، که در بخش مربوط به بررسی‌های علمی به‌طور کامل درباره‌ی آن صحبت خواهد شد. یکی از کاربرانی که هنوز درگیر مصرف پورن است، می‌گوید: «من اصلاً قبول ندارم که می‌گویند تو چیزی را نگاه می‌کنی که دوست داری. اکثر چیزهایی که الان نگاه می‌کنم و با آن‌ها خودارضایی می‌کنم، واقعاً دوست ندارم. ولی مشکل اینجاست که چیزهای نرمال دیگر تحریکم نمی‌کنند. هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم روزی فیلم‌هایی درباره‌ی ادرار کردن مردم روی یکدیگر ببینم و با آن‌ها خودارضایی کنم. حالا موضوع این است که این هم دیگر مثل قبل تحریک‌کننده نیست.» یکی دیگر از کاربران که پنج ماه از ترک او گذشته است، می‌گوید: «من با اطمینان می‌توانم بگویم که فانتزی‌هایی که درباره‌ی تجاوز، سکس خشن و تحقیر دیگران داشتم، اصلاً قبل از اینکه مصرف افراطی پورن را شروع کنم در من وجود نداشت. این اتفاق بین ۱۸ تا ۲۲ سالگی من افتاد. حالا که پنج ماه است دور از پورن زندگی می‌کنم، دیگر آن فانتزی‌ها و هوس‌ها وجود ندارند.» نویسنده در ادامه به نکته‌ی مهمی درباره‌ی گرایش جنسی اشاره می‌کند. وی می‌گوید مردم عموماً بر این باورند که اگر صحنه‌ای جنسی برای کسی تحریک‌کننده باشد، حتماً گرایش جنسی او نیز در همان جهت است. اما کسانی که به پورن وابسته شده‌اند، مدام از ژانری به ژانر دیگر کشیده می‌شوند و خودشان نیز پس از مدتی در تعیین گرایش جنسی واقعی‌شان دچار سردرگمی می‌شوند. برای مثال، افرادی که هیچ‌گاه گرایش به هم‌جنس نداشته‌اند، ممکن است در حال حاضر با فیلم‌های هم‌جنس‌گرایانه خودارضایی کنند. این برایشان سردرگم‌کننده است. بسیاری از کاربران در فروم‌ها به این نکته اشاره کرده‌اند که با فیلم‌هایی که تماشا می‌کنند، دچار تردید در هویت جنسی خود شده‌اند. از خود می‌پرسند: «من گی هستم؟ من متجاوزم؟ من سادیست یا مازوخیستم؟ من دقیقاً چه کسی هستم؟» یکی از کاربران که تنها ۱۹ سال دارد، می‌گوید: «من کاملاً باور کرده بودم که دارم گی می‌شوم. همیشه به دخترها علاقه داشتم و اصلاً نمی‌توانستم تصور کنم که به یک پسر احساس داشته باشم. اما وقتی به فیلم‌هایی که تماشا می‌کردم نگاه می‌کردم و می‌دیدم آلت من در رابطه با دخترها اصلاً سفت نمی‌شود، از خودم می‌پرسیدم: من واقعاً چه هستم؟ من دخترها را دوست دارم، ولی چرا با فیلم‌های گی خودارضایی می‌کنم؟» مطالعات علمی ثابت کرده‌اند که می‌توان تحریک جنسی را به موضوعی خاص شرطی کرد. وقتی افراد نسبت به چیزی به‌طور جنسی شرطی می‌شوند، این بدان معنا نیست که گرایش جنسی واقعی آن‌ها نیز همان است. در واقع، میان تحریک شرطی‌شده و گرایش جنسی واقعی تفاوت اساسی وجود دارد. اما نکته‌ی مهم آن است که تا زمانی که افراد این شرطی‌شدگی را کنار نگذارند، گرایش جنسی اصلی آن‌ها خود را نشان نخواهد داد.

از دست دادن علاقه به رابطه جنسی

در سال ۲۰۱۰ در ژاپن یک نظرسنجی در میان مردان بین ۱۶ تا ۴۹ سال انجام شد. ۳۶٪ از آن‌ها اعلام کردند که هیچ علاقه‌ای به رابطه جنسی واقعی ندارند. این در حالی‌ست که همین نظرسنجی در سال ۲۰۰۸، یعنی تنها دو سال پیش از آن، انجام شده بود و آمار آن زمان نشان می‌داد تنها ۱۷٫۵٪ از مردان علاقه‌ای به رابطه جنسی نداشتند. این آمار به قدری عجیب و غیرمنتظره بود که مجله تایمز ژاپن مقاله‌ای در این باره منتشر کرد با این خلاصه که «مردان جوان در ژاپن در حال بی‌تفاوت شدن نسبت به سکس یا حتی تبدیل شدن به ضدسکس هستند و زوج‌های متأهل رابطه جنسی کمتری نسبت به گذشته دارند.» این موضوع صرفاً محدود به ژاپن نبود. نویسنده به نظرسنجی‌های مختلفی اشاره می‌کند که در کشورهای فرانسه، ایتالیا و در میان دانش‌آموزان دبیرستانی در ایالات متحده آمریکا انجام شده‌اند. نتیجه‌ی تمامی این نظرسنجی‌ها نشان‌دهنده‌ی روندی افزایشی در کاهش علاقه‌ی مردان به رابطه‌ی جنسی است. دانشمندان علت این پدیده را دسترسی آسان به پورن می‌دانند که به عنوان یک محرک فوق‌طبیعی باعث بی‌حسی جنسی در مردان شده است. تحقیقات نشان داده است تعداد بیشتری از مردان در مقایسه با گذشته برای برانگیخته شدن و شروع رابطه جنسی نیاز به تماشای پورن دارند، یا حتی در حین رابطه‌ی جنسی نیز باید پورن ببینند تا بتوانند رابطه را ادامه دهند. همچنین، مطالعات تأیید کرده‌اند که کسانی که مصرف پورن دارند، در مقایسه با کسانی که به تماشای پورن نمی‌پردازند، رابطه‌ی جنسی را کمتر رضایت‌بخش و لذت‌بخش تجربه می‌کنند. به همین دلیل، این پرسش همیشه در فروم‌های ترک پورن مطرح بوده که: «بچه‌ها، به نظرتون من ضد سکس شدم؟» یکی از کاربران جوان می‌گوید: «من وقتی زن‌ها را می‌بینم، برایم زیبا به نظر می‌رسند، اما دیگر مانند گذشته به آن‌ها جذب نمی‌شوم؛ نه از لحاظ احساسی و نه از لحاظ جنسی. در حالی‌که می‌دانم آن‌ها جذاب‌اند. بچه‌ها، شما هم این حالت را داشته‌اید که به یک دختر خوش‌چهره نگاه کنید و حتی خودتان بخواهید که تحریک شوید، اما نتوانید؟ این موضوع اعصابم را خرد می‌کند.» یک جوان ۱۹ ساله‌ی دیگر می‌نویسد: «سال‌ها فکر می‌کردم چون خیلی شهوانی هستم، به پورن علاقه دارم. همیشه تصور می‌کردم اگر کسی را داشتم که با او رابطه جنسی برقرار کنم، دیگر نیازی به خودارضایی با پورن نداشتم. اما همین دیروز این فرصت را داشتم که با یک نفر رابطه داشته باشم. فکر می‌کنید چه شد؟ اصلاً نتوانستم. جالب این‌جاست که بعد از آن به خانه برگشتم و شروع کردم با تخیلات سکس با همان زن، خودارضایی کردن. من تا دیروز نمی‌دانستم اوضاع چقدر خراب است. اگر همیشه خودارضایی می‌کردم چون نیاز به رابطه جنسی داشتم، پس چرا وقتی امکان رابطه وجود داشت، نتوانستم این کار را انجام دهم و دوباره سراغ خودارضایی رفتم؟» کاربر دیگری از تجربه‌ی خود پس از ۴۰ روز دوری از پورن می‌گوید: «دخترها هیچ‌وقت برایم چیز جذابی نبودند. با آن‌ها مشکلی نداشتم، اما هیچ رغبتی برای صحبت کردن با آن‌ها نداشتم. هیچ علاقه‌ای به داشتن رابطه‌ی بلندمدت با آن‌ها نداشتم. مغزم دخترها را خلاصه می‌کرد در شخصیت‌های غیرواقعی‌ای که در پورن دیده بود. اما حالا بعد از ۴۰ روز، سراغ دخترها می‌روم، نه به این دلیل که ظاهرشان برایم جذاب است، بلکه چون از گفت‌وگو کردن با آن‌ها لذت می‌برم.»

تاثیر پورنوگرافی بر روابط زوج ها

دور از ذهن نیست اگر بگوییم مصرف مداوم پورن می‌تواند تأثیر منفی بر روابط زوج‌ها داشته باشد؛ چه در بعد جنسی و چه در بعد عاطفی. در مغز پستاندارانی که به طور طبیعی تک‌همسر هستند، سازوکاری به نام «مکانیسم ایجاد وابستگی به جفت» وجود دارد. به این معنا که پس از جفت‌گیری، مواد شیمیایی خاصی در مغز ترشح می‌شود که باعث ایجاد تمایل به تداوم رابطه با همان شریک می‌گردد. در نتیجه، این پستانداران بیشتر تمایل دارند با یک شریک ثابت در ارتباط باشند تا این‌که پیوسته جفت خود را تغییر دهند. تحقیقات نشان داده است که اگر مغز این حیوانات در معرض محرک‌های فوق‌طبیعی قرار گیرد، کارکرد این مکانیسم مختل می‌شود. در یکی از این پژوهش‌ها، با استفاده از آمفتامین، مغز حیوانات به یک محرک خارجی وابسته شد و نتیجه این بود که حیواناتی که ذاتاً تک‌همسر بودند، دیگر علاقه‌ای به تداوم رابطه با شریک خود نداشتند؛ به‌طوری که جفت‌گیری با شریک فعلی یا هر شریک دیگری برایشان تفاوتی نداشت. به بیان دیگر، آن محرک شدید باعث بی‌حسی مغز نسبت به ترشحات طبیعی وابستگی می‌شود و یک موجود ذاتاً تک‌همسر، به موجودی با گرایش به چندجفتی تبدیل می‌شود. انسان نیز به‌عنوان یک موجود اجتماعی با گرایش طبیعی به تک‌همسری، از این قاعده مستثنا نیست. بررسی‌ها روی انسان نیز همین نتایج را تأیید می‌کند. تحریک بیش از حد مغز با محرک‌های مصنوعی مانند پورن می‌تواند باعث تضعیف یا از کار افتادن مکانیسم وابستگی به شریک جنسی و عاطفی شود. در یکی از مطالعات، به مردان متأهل مجموعه‌ای از تصاویر برهنه‌ی زنان نشان داده شد. پس از چند جلسه، با انجام آزمون‌های روان‌شناختی مشخص شد که این مردان نسبت به قبل، ارزش کمتری برای همسران خود قائل‌اند. جالب آن‌که نه‌تنها در شاخص جذابیت، امتیاز کمتری به همسرانشان داده بودند، بلکه همسرانشان را از لحاظ هوش نیز ضعیف‌تر ارزیابی می‌کردند. در پژوهشی دیگر، همین آزمایش با محتوای پورن انجام شد و نتایج حاکی از آن بود که مردان و زنان شرکت‌کننده پس از مشاهده‌ی این فیلم‌ها، رضایت کمتری از همسران خود (چه از نظر ظاهری و چه از نظر شخصیتی و عملکردی) گزارش کردند. افزون بر این، هر دو گروه اعلام کرده بودند که رابطه‌ی جنسی بدون حضور احساسات، برایشان نسبت به گذشته اهمیت و جذابیت بیشتری پیدا کرده است. نویسنده اشاره می‌کند که تاکنون بیش از ۷۰ مطالعه در این حوزه انجام شده که همگی تأیید می‌کنند مصرف مداوم پورن، میل زوجین به برقراری رابطه‌ی جنسی عاطفی را کاهش داده و سطح رضایت آن‌ها از شریک جنسی‌شان را پایین می‌آورد. پیوند به این تحقیقات در پیوست کتاب آمده و ۴۰ صفحه‌ی پایانی کتاب به‌طور کامل به منابع علمی اختصاص دارد. اکنون به مرور تجربه‌ی برخی کاربران در این زمینه می‌پردازیم. یکی از کاربران که در روز ۱۲۵ ترک پورن قرار دارد می‌نویسد: «من در یک رابطه‌ی طولانی‌مدت هستم. اکنون با اطمینان می‌توانم بگویم ترک پورن زندگی زناشویی و جنسی ما را بسیار بهبود بخشیده است. هیچ‌گاه دچار اختلال در نعوظ یا مشکلات دیگر نبودم، اما وقتی با پورن خودارضایی می‌کردم، رابطه‌ی جنسی ما اصلاً با کیفیت فعلی قابل مقایسه نبود. اکنون هر دوی ما نسبت به گذشته تمایل بیشتری به رابطه داریم. نمی‌دانم چگونه ترک پورن توسط من باعث شده همسرم نیز میل جنسی بیشتری پیدا کند، اما این واقعیتی‌ست که رخ داده است.» مردی ۵۰ ساله که سال‌هاست ازدواج کرده و موفق به ترک پورن شده می‌گوید: «در طول سال‌ها زندگی مشترک، همیشه سعی داشتم همسرم را به انجام آن‌چه در فیلم‌های پورن دیده بودم ترغیب کنم. او با برخی موافق بود و برخی را نمی‌پذیرفت. حتی همان‌هایی هم که می‌پذیرفت، برای من رضایت‌بخش نبودند. مدام او را با تصاویری که در ذهن داشتم مقایسه می‌کردم. اما اکنون، همه‌چیز در حال تغییر است. دیشب هنگام رابطه با همسرم، ناگهان احساس عمیقی از وابستگی و صمیمیت نسبت به او در وجودم شکل گرفت که مرا متحیر کرد. هرگز در زندگی چنین احساسی نداشتم. چنان تجربه‌ای بود که واقعاً نمی‌توانم با واژه‌ها توصیفش کنم.» مرد دیگری که چهار ماه از ترک پورن او گذشته، چنین تجربه‌ای را بازگو می‌کند: «پیش از این، رابطه‌ی جنسی برای من تجربه‌ای خالی از احساسات بود. هیچ حس خاصی در آن وجود نداشت. گویی هیچ‌کس غیر از من در آن فضا حضور نداشت. تماماً درگیر افکارم بودم؛ یا به اختلال دیرانزالیم فکر می‌کردم یا در ذهنم مشغول خیال‌پردازی با صحنه‌های پورن بودم. هیچ دختری، حتی زیبارو و خوش‌هیکل، آن‌طور که باید برایم تحریک‌کننده نبود. اما از زمانی که سفر ترک را چهار ماه پیش آغاز کرده‌ام، هر بار بیش‌تر احساس می‌کنم که روابط من بسیار بهتر و عمیق‌تر شده‌اند، چیزی فراتر از آن‌چه پورن ذهنم را به آن شرطی کرده بود.» در پایان این اپیزود، همچنان چند مورد دیگر از عوارض مصرف پورن (از منظر تجربه‌ی کاربران) باقی مانده که در قسمت بعدی پادکست به آن‌ها خواهیم پرداخت. مانند همیشه، منتظر نظرات شما هستیم و از شما دعوت می‌کنیم که این پادکست را به افرادی که می‌شناسید معرفی کنید. چرا که بهترین تبلیغ ما، شما هستید. مواظب خودتان باشید و خدانگهدار.